ŚWIADCZENIE USŁUCH ZDROWOTNYCH I OCHRONA ZDROWIA W ŚWIETLE REKODYFIKACJI PRAWA PRYWATNEGO – DWUTOROWOŚĆ PRZEPISÓW

31.05.2021 11:09

Przepis dotyczący udzielania świadczeń zdrowotnych uległ w ciągiu ostatnich lat szeregu istotnych zmian legislacyjnych zarówno z punktu widzenia podmiotu świadczącego usługi zdrowotne, tak z punktu widzenia ich odiorcy (pacjenta).

Na dzień 1 kwietnia 2012 zaczął obowiązywać pakiet prawodawczy (prawa publicznego) ze stojącą na czele ustawą nr 372/2011 Coll., o usługach zdrowotnych (zwana dalej „UUZ”), regulująca świadczenie usług zdrowotnych, która zastąpiła uregułowanie z lat 60-tych ubiegłego wieku (oprócz UUZ chodziło m.in. o ustawę nr 373/2011 Coll., o specyficznych usługach zdrowotnych itp.). Ponadto, na dzień 1 stycznia 2014 weszła w życie ustawa nr 89/2012 Coll., kodeks cywilny (zwany dalej „NKC”). Kodeks cywilny, jako kodeks centralny prawa prywatnego, reguluje m.in. również ochronę zdrowia.

Przepis zawarty w NKC swą naturą wpływa na szerszy zakres osób i spraw niż UUZ np. również na masażystów, opiekunów domowych lub uzdrowicieli i będzie to właśnie kodeks cywilny, który będzie podstawą do ewentualnych roszczeń o odszkodowanie za szkody powstałe w trakcie świadczenia usług zdrowotnych, oraz opieki zdrowotnej, nawet jeśli szkoda powstałaby w wyniku zaniedbania obowiązków na mocy ustawy o usługach zdrowotnych.

Opinie na temat praktycznego skutku takiej „dwutorowości” uregulowania w ramach środowiska specjalistów oraz laików różnią się. W chwili obecnej jednakże stosunkowo dużo rozwiązywane są z niej wynikające częściowe problemy, które będziemy stopniowo omawiać w ramach sekcji „Obecnie”.